Veranderingen in de mode-industrie: de gevolgen van verschuivingen in het mondiale handelsbeleid

De mode-industrie is aanzienlijk beïnvloed door verschuivingen in het mondiale handelsbeleid, met name die geïnitieerd door de VS onder president Donald Trump. Het doel was om de productie terug naar de Verenigde Staten te stimuleren en lokale banen te beschermen. Het ultra-fast fashion-model, bekend om zijn snelle reactie op trends, heeft zich echter op onverwachte manieren aangepast aan deze veranderingen. Veel kledingbedrijven, geconfronteerd met tarieven op Chinese import, verplaatsten de productie aanvankelijk naar landen als Vietnam en Cambodja. De daaropvolgende oplegging van 'wederkerige' tarieven leidde tot een verschuiving in sourcingstrategieën. Modemerken geven nu prioriteit aan de laagste totale kosten, ongeacht de locatie, wat resulteert in de uitbuiting van arbeid in landen met lagere tarieven en arbeidskosten. Platforms zoals Shein en Temu floreren door trendgedreven kleding aan te bieden tegen extreem lage prijzen. Veel van Sheins productie vindt plaats in Guangzhou, China, waar arbeiders vaak lange uren werken onder slechte omstandigheden. Hoewel de tarieven bedoeld waren om de Amerikaanse productie te stimuleren, hebben ze in plaats daarvan de productie omgeleid naar landen met nog lagere arbeidskosten, zoals de Filipijnen. De milieu-impact van fast fashion is goed gedocumenteerd. Handelsbeleid, in combinatie met een terugtrekking uit klimaatverplichtingen, heeft de milieuschade verergerd. De ironie is dat de tarieven die bedoeld waren om Amerikaanse arbeiders te beschermen, in sommige gevallen de omstandigheden voor arbeiders elders hebben verslechterd. De kern van het probleem is structureel. Het hele businessmodel is gebaseerd op uitbuiting en milieuschade. Overheden kunnen een rol spelen bij het reguleren van toeleveringsketens en het handhaven van arbeidsnormen. Merken moeten verantwoordelijkheid nemen voor de omstandigheden in hun fabrieken. Consumenten hebben ook een rol te spelen. Het erkennen van de verborgen kosten van goedkope kleding is een cruciale eerste stap. Alternatieven voor fast fashion ontstaan. Kledingverhuur en liefdadigheidswinkels bieden duurzamere opties. Zo wil het nieuwe Australische Seamless-programma modemerken verantwoordelijk maken voor de volledige levensduur van de kleding die ze verkopen. Ethische merken laten een betere manier zien door kleding aan te bieden die onder eerlijkere omstandigheden en met duurzame materialen is gemaakt. De handelsregels van Trump, die gericht waren op het opnieuw in evenwicht brengen van de wereldhandel, hebben de kwetsbaarheid en uitbuitende aard van het ultra-fast fashion-systeem blootgelegd. Tenzij de systemische ongelijkheden in de mode-productie worden aangepakt, zullen de werkelijke kosten van goedkope kleding blijven worden gedragen door degenen die het zich het minst kunnen veroorloven.