Zwarte gaten, die raadselachtige kosmische stofzuigers, blijven wetenschappers fascineren. Nu simuleren onderzoekers deze hemellichamen in laboratoria om hun mysteries te ontrafelen. Een team in Nederland heeft een zwart gat analoog gecreëerd dat verrassende resultaten heeft opgeleverd, waardoor mogelijk de kloof tussen de algemene relativiteitstheorie en de kwantummechanica wordt overbrugd.
Wetenschappers aan de Universiteit van Amsterdam, onder leiding van Lotte Mertens, hebben met succes de waarnemingshorizon van een zwart gat gesimuleerd met behulp van een keten van atomen. Deze analoog zond Hawkingstraling uit, een theoretisch fenomeen waarbij zwarte gaten deeltjes vrijgeven als gevolg van kwantumfluctuaties. Het team observeerde dat de zwart gat analoog begon te gloeien, wat onverwacht was.
Deze gloed, of Hawkingstraling, trad alleen op wanneer een deel van de atomaire keten zich uitstrekte voorbij de waarnemingshorizon. Dit suggereert dat deeltjesverstrengeling op de waarnemingshorizon cruciaal is voor het ontstaan van de straling. Deze bevindingen, gepubliceerd in Physical Review Research, zouden de weg kunnen vrijmaken voor het verkennen van fundamentele kwantummechanische aspecten naast zwaartekracht en gekromde ruimtetijds in gecondenseerde materie-omgevingen. De simulatie biedt een tastbare manier om Hawkingstraling te bestuderen, die normaal gesproken te zwak is om te detecteren in echte zwarte gaten, en zou kunnen helpen bij de zoektocht naar een verenigde theorie van kwantumzwaartekracht.