Wetenschappers onderzoeken de holografische universumtheorie als een mogelijke oplossing voor fundamentele fysica paradoxen, waaronder de zwarte gat informatieparadox. Deze theorie suggereert dat de structuur van het universum een tweedimensionaal oppervlak kan zijn, waarbij zwaartekracht en diepte emergente eigenschappen zijn in plaats van fundamentele aspecten van de realiteit.
Professor Marika Taylor van de Universiteit van Birmingham stelt dat onze perceptie van een driedimensionaal universum een projectie is van een 2D-oppervlak. Dit sluit aan bij het holografische principe, waarbij alle informatie over het universum, inclusief zwaartekracht, kan worden beschreven door gebeurtenissen op dit 2D-oppervlak.
De holografische theorie beoogt de informatieparadox op te lossen, die voortkomt uit de schijnbare vernietiging van informatie door zwarte gaten, wat een kernprincipe van de fysica schendt. Door zwarte gaten te beschouwen als tweedimensionale oppervlakken, kunnen wetenschappers theoretiseren dat informatie die ze binnengaat over het oppervlak wordt uitgesmeerd in plaats van verloren te gaan.
Bewijs voor de holografische aard van het universum wordt gezocht in de kosmische microgolfachtergrond (CMB), de resterende energie van de Big Bang. Onderzoekers onderzoeken de CMB op tekenen van 'holografische ruis' en symmetrieën die deze theorie zouden ondersteunen. Kostas Skenderis van de Universiteit van Southampton merkt op dat onderzoek aantoont dat de gedetailleerde structuur van de CMB kan worden beschreven door de holografische theorie, wat een uitstekende overeenkomst laat zien.
Hoewel direct bewijs nog in behandeling is, kunnen deze onderzoeken inzicht bieden in de vroegste momenten van het universum en het gedrag van zwaartekracht onder extreme omstandigheden, waardoor ons begrip van kosmologie en kwantummechanica mogelijk radicaal verandert.