Eeuwenlang is de Grote Piramide van Gizeh beschouwd als een structuur met vier zijden. Een luchtfoto uit 1940 onthulde echter een subtiele holte in het midden van elke zijde, wat onthult dat de piramide eigenlijk een achtzijdige figuur is. Dit unieke kenmerk, vrijwel onzichtbaar vanaf de grond, wordt alleen zichtbaar onder specifieke lichtomstandigheden, zoals tijdens zonsopgang, zonsondergang of vanuit een luchtfoto.
De Britse astronoom Flinders Petrie had in de 19e eeuw al onregelmatigheden in de muren van de piramide opgemerkt. Er waren destijds echter geen middelen beschikbaar om zijn waarnemingen definitief te bevestigen. De ontdekking in 1940 door een piloot van de Britse luchtmacht, P. Groves, leverde het eerste visuele bewijs van deze holte.
Het doel achter dit ontwerp blijft een raadsel. Sommige theorieën suggereren dat het een opzettelijk ontwerpkenmerk was, mogelijk als een structurele versterking om de piramide te helpen aardbevingen en erosie te weerstaan. Een andere theorie stelt dat de holte bedoeld was om vanuit de lucht te worden gezien, in overeenstemming met de Egyptische gewoonte om monumenten uit te lijnen met astronomische gebeurtenissen. De verborgen acht zijden van de Grote Piramide blijven onderzoekers fascineren en benadrukken de geavanceerde engineering en geometrische kennis van de oude Egyptenaren.