Noachs Ark? Opgraving gepland bij Durupınar-formatie in Turkije

Archeologen bereiden zich voor op het opgraven van de Durupınar-formatie in de provincie Ağrı, Turkije, een 164 meter lange geologische structuur waarvan sommigen geloven dat het de overblijfselen van Noachs Ark zouden kunnen zijn. De locatie werd aanvankelijk in 1959 geïdentificeerd door kapitein İlhan Durupınar tijdens luchtkartering. Een internationaal team, waaronder Turkse archeologen, zal voorlopige tests en analyses uitvoeren voordat er grootschalige opgravingen worden gestart. Bewijs dat de opgraving heeft gestimuleerd, omvat rots- en grondmonsters van de Durupınar-formatie, die kleiachtige materialen, mariene sedimenten en overblijfselen van weekdieren onthulden. Geofysische onderzoeken uit 2019 wezen op rechthoekige vormen onder het oppervlak, en bodemmonsters vertoonden een lagere pH-waarde, een hoger gehalte aan organische stof en verhoogde kaliumniveaus, wat overeenkomt met rottend hout. Volgens onderzoeker Andrew Jones van Noah's Ark Scans zullen Turkse universiteitspartners de komende jaren niet-destructieve tests uitvoeren, zoals bodemonderzoek en radarscans, om te bepalen of de structuren door de mens gemaakt of natuurlijke formaties zijn. De lengte van de Durupınar-formatie komt nauw overeen met de afmetingen van Noachs Ark zoals beschreven in Genesis 6:15 van de Bijbel. De Durupınar-locatie is gemaakt van limoniet op de berg Tendürek, nabij het dorp Üzengili in Oost-Anatolië. Hoewel sommigen de locatie promoten als de versteende ruïnes van Noachs Ark, beweren anderen, waaronder creationistische geologen Lorence G. Collins en Andrew Snelling, dat het een volledig natuurlijke formatie is. Het Mount Ararat and Noah's Ark Research Team presenteerde bevindingen op het 7e International Symposium on Mount Ararat and Noah's Ark, waarin werd gesteld dat de regio ooit bedekt was met water, wat duidt op een catastrofale gebeurtenis. Ondanks deze bevindingen blijft de identificatie van de Durupınar-formatie als Noachs Ark controversieel.