Een internationaal team, waaronder wetenschappers van het Instituto de Astrofísica de Canarias (IAC), heeft een nieuwe methode gevalideerd om de massa van sterren te bepalen met behulp van seismische golven. Dit is een belangrijke vooruitgang in de astrofysica.
Voor het eerst werd een oude ster "gewogen" met behulp van twee onafhankelijke methoden, met resultaten die opmerkelijke precisie toonden. Deze convergentie is cruciaal voor het bepalen van de massa en leeftijd van sterren, en verbetert ons begrip van de evolutie van de Melkweg.
De studie, gepubliceerd in Astronomy and Astrophysics, richtte zich op een rode reus in het binaire systeem KIC 10001167. Het team gebruikte de analyse van de baanbeweging en asteroseismologie om de massa van de ster te schatten. De Kepler-satelliet leverde gegevens over helderheidsvariaties, terwijl het Nordic Optical Telescope (NOT) de radiale snelheidsvariaties meet.
De orbitaalmechanica, een krachtig hulpmiddel voor het meten van sterrenmassa's, wordt goed beschreven door de klassieke zwaartekrachtstheorie. Asteroseismologie onthult de interne structuur van sterren, waardoor vergelijking met evolutionaire modellen mogelijk is om parameters zoals massa af te leiden. De resultaten van beide technieken kwamen overeen met een verschil van minder dan 1,4%, waardoor de leeftijd van de ster met 10% precisie kon worden geschat.
Dit is de eerste keer dat een meting van sterrenmassa, afgeleid uit asteroseismologie, is geverifieerd met een andere onafhankelijke bepaling op basis van orbitaal dynamica, met voldoende precisie om de betrouwbaarheid ervan te bevestigen. Deze doorbraak biedt nieuwe inzichten in de evolutie van sterren en de geschiedenis van onze melkweg.