Nieuw onderzoek bevestigt dat zeewierboerderijen net zo effectief zijn als natuurlijke kustecosystemen in het opslaan van koolstof, wat het potentieel van mariene koolstofverwijderingsmethoden benadrukt. Deze studie, ondersteund door het IAEA en gepubliceerd in Nature Climate Change, toont aan dat zeewierboerderijen organische koolstof in sedimenten kunnen opslaan met snelheden die vergelijkbaar zijn met natuurlijke Blue Carbon-habitats. Blue Carbon verwijst naar de koolstof die wordt vastgelegd en opgeslagen in mariene ecosystemen.
IAEA-wetenschappers gebruikten nucleaire technieken om de koolstofbegravingssnelheden in zeewierboerderijen wereldwijd te evalueren. Analyse van gegevens van zeewierboerderijen op vijf continenten onthulde dat zeewier koolstof in sedimenten kan begraven met snelheden die vergelijkbaar zijn met natuurlijke Blue Carbon-habitats. Dit opent nieuwe mogelijkheden voor het beperken van klimaatverandering.
Carlos Duarte, de hoofdauteur van de studie en Chief Scientist van Oceans 2050, benadrukte dat zeewierteelt een schaalbare oplossing biedt voor koolstofverwijdering, naast voordelen zoals verbetering van de biodiversiteit, economische kansen en voedselzekerheid. Het Global Seaweed Project, gelanceerd in september 2020, blijft de zeewierindustrie bevorderen door een geverifieerde koolstofkredietmethodologie op te zetten. Dit project heeft tot doel de koolstofvastlegging door macroalgen te kwantificeren, waardoor een nieuwe blauwe koolstofmarkt wordt gestimuleerd.