Een baanbrekende studie onder leiding van Dr. Eman Ghoneim heeft een verloren tak van de Nijl blootgelegd, wat mogelijk een revolutie teweegbrengt in ons begrip van hoe de Egyptische piramides werden gebouwd [1, 2]. De ontdekking, die eerder dit jaar werd benadrukt op het XIIIe Congres van Egyptologen, geeft aan dat dit kanaal, bekend als de Ahramat-tak, langs 38 piramidecomplexen stroomde [1].
Het bestaan van de Ahramat-tak, die tot 500 meter breed was, speelde waarschijnlijk een cruciale rol bij het bepalen van de locatie van deze piramideconstructies [1, 2]. Het zou het transport van enorme stenen blokken aanzienlijk hebben vergemakkelijkt en diende als een cruciale communicatie- en bevoorradingsroute voor de bouwprojecten van het oude Egypte [1, 6].
Het onderzoek van Dr. Ghoneim, waarbij gebruik werd gemaakt van high-resolution satellietbeeldenanalyse, heeft een verborgen wereld onder de oppervlakte onthuld [1, 3]. De uitlijning van tempels met de oude rivierbedding onderstreept het belang ervan, wat suggereert dat deze "valleitempels" mogelijk hebben gefunctioneerd als rivierhavens, waardoor de piramides naadloos werden geïntegreerd in een uitgebreid logistiek netwerk [1, 2]. Deze bevinding verandert niet alleen ons begrip van piramidebouw, maar maakt ook de weg vrij voor de ontdekking van oude, verloren nederzettingen die verborgen zijn onder modder en zand als gevolg van de natuurlijke verschuivingen van de Nijl [1, 3]. De Ramal van Ahramat zou de sleutel kunnen zijn tot het nauwkeurig lokaliseren van deze nederzettingen, waarbij gecombineerde satelliettechnologie en precisiearcheologie beloven hele steden bloot te leggen die tot nu toe verborgen zijn gebleven voor wetenschappelijk onderzoek [2, 3].