Nieuw-Zeeland valt wereldwijd op door zijn unieke, op vrijwilligers gebaseerde aanpak voor het redden van gestrande walvissen en dolfijnen. Met honderden strandingen per jaar langs de uitgestrekte kustlijn, werkt een groot netwerk van getrainde vrijwilligers samen met overheidsinstanties om te helpen bij deze reddingsacties.
Project Jonah, een liefdadigheidsinstelling die zeezoogdierenartsen opleidt, heeft meer dan 5.000 Nieuw-Zeelanders de vaardigheden bijgebracht om te helpen bij strandingen. Vrijwilligers uit alle lagen van de bevolking doen mee en zetten hun persoonlijke leven opzij om te helpen. Mark Rounce, een toegewijde vrijwilliger, werd geïnspireerd om mee te doen nadat hij getuige was geweest van een massastranding van 200 grienden.
Nieuw-Zeeland was een van de eerste landen die reddingsprogramma's voor strandingen ontwikkelde, waardoor de reactie internationaal bekend is. De lange kustlijn van het land, de diversiteit aan walvis- en dolfijnsoorten en de kustgeografie dragen bij aan het hoge aantal strandingen. Onderzoekers onderzoeken ook de rol van menselijke activiteiten, zoals verstoringen onder water en overbevissing.
Het culturele belang van walvissen voor de Māori-gemeenschappen, waar ze worden beschouwd als "taonga" of heilige schatten, motiveert de reddingsinspanningen verder. De sterke band met de oceaan en de gemeenschapszin drijven de unieke "laarzen-en-alles-reactie" van Nieuw-Zeeland op walvisstrandingen aan.