Een recente studie van het Max Planck Instituut voor Diergedrag onthult dat wilde mediterrane vissen, met name twee soorten zeebrasem, individuele menselijke duikers kunnen onderscheiden. Deze ontdekking daagt eerdere aannames over de cognitieve vaardigheden van vissen en hun interacties met mensen uit.
Onderzoekers observeerden dat deze vissen specifieke duikers volgden die eerder voedselbeloningen gaven, terwijl ze anderen negeerden. Om dit verder te onderzoeken, werden experimenten uitgevoerd waarbij duikers met verschillende duikuitrusting werden geïntroduceerd. De vissen leerden snel bepaalde uitrusting, met name gekleurde elementen, te associëren met de duiker die het voedsel leverde.
De studie omvatte het trainen van de vissen om een duiker, Katinka Soller, te volgen, die aanvankelijk heldere signalen en voedselbeloningen gebruikte. Na verloop van tijd werden de signalen verminderd totdat de vissen haar alleen nog maar volgden op basis van haar duikuitrusting. Toen een andere duiker, Maëlan Tomasek, met andere uitrusting zich aansloot, volgden de vissen aanvankelijk beiden, maar leerden ze al snel Soller te verkiezen, die consequent voedsel leverde. Toen beide duikers identieke uitrusting droegen, konden de vissen ze niet meer onderscheiden.
Dit onderzoek toont aan dat wilde vissen het vermogen bezitten om individuele mensen te herkennen op basis van visuele signalen en gedifferentieerde relaties met hen kunnen aangaan, gedreven door geleerde associaties en beloningen.