Een recente studie in *Nature Medicine*, die gebruik maakt van gegevens van ongeveer 500.000 UK Biobank-deelnemers, onthult dat leefstijl en omgevingsfactoren aanzienlijk zwaarder wegen dan genetica bij het bepalen van de levensduur. Het onderzoek geeft aan dat omgevingsfactoren ongeveer 17% van de variatie in levensduur verklaren, terwijl genetica minder dan 2% bijdraagt.
Belangrijke omgevingsfactoren zijn onder meer leefstijlkeuzes zoals roken en lichamelijke activiteit, sociaaleconomische status en omstandigheden in de vroege jeugd. Onderzoekers gebruikten proteomische profilering om de biologische leeftijd op moleculair niveau te beoordelen.
Roken, sociaaleconomische status, lichamelijke activiteit en leefomstandigheden werden geïdentificeerd als de meest invloedrijke omgevingsfactoren die vroegtijdige sterfte en biologische veroudering beïnvloeden. Interessant is dat de studie een zwakkere associatie vond tussen voeding en verouderingsmarkers, mogelijk als gevolg van databeperkingen of de complexiteit van de relatie.
De bevindingen benadrukken het belang van aanpasbare leefstijlfactoren bij het bevorderen van gezondheid en een lang leven, wat suggereert dat individuen aanzienlijke controle hebben over hun levensduur, ongeacht genetische aanleg. Vroege blootstellingen, zoals lichaamsgewicht op 10-jarige leeftijd en roken door de moeder, kunnen ook langdurige effecten hebben op de gezondheid en sterfte.