Brenda Milners baanbrekende werk in de neurowetenschappen en cognitieve psychologie, met name haar studies van patiënt Henry Molaison (H.M.) aan McGill University, heeft een revolutie teweeggebracht in het begrip van geheugensystemen. H.M., die leed aan ernstige amnesie na een hersenoperatie in 1953 gericht op het beheersen van epilepsie, werd een cruciale casestudy.
Milner, een professor aan McGill University, wordt beschouwd als een grondlegger van de klinische neuropsychologie en cognitieve neurowetenschap. H.M.'s operatie resulteerde in anterograde amnesie, waardoor hij geen nieuwe langetermijnherinneringen kon vormen. Hij kon zich echter nog wel enkele herinneringen van voor de operatie herinneren.
Ondanks zijn onvermogen om nieuwe declaratieve herinneringen te vormen, ontdekte Milner dat H.M. motorische vaardigheden kon leren, zoals spiegeltekenen, zonder zich bewust het leerproces te herinneren. Deze bevinding leidde tot het concept van meerdere geheugensystemen in de hersenen.
Milners onderzoek toonde aan dat verschillende soorten geheugen afhankelijk zijn van verschillende hersenstructuren. De casus van H.M. benadrukte de cruciale rol van de hippocampus bij het vormen van nieuwe langetermijnherinneringen. Haar werk introduceerde het idee dat geheugen geen enkele, uniforme functie is, maar een verzameling systemen, waaronder werkgeheugen, procedureel geheugen, episodisch geheugen en semantisch geheugen.
Milners inzichten hebben een diepgaande invloed gehad op het begrip van de hersenfunctie en het geheugen, en hebben internationaal onderzoek beïnvloed. Haar werk toonde aan dat de mediale temporale kwab, inclusief de hippocampus, cruciaal is voor het vormen van langetermijnherinneringen.